درد تنهایی کشیدن ...

مثلِ کشیدنِ خطهایِ رنگی‌ روی کاغذِ سفید ...

شاهکاری میسازد...

به نامِ دیوانگی...!

و من این شاهکارِ را ...

به قیمتِ همهٔ فصلهایِ قشنگِ زندگیم خریده ام ...

"تــــــــــــو" هر چه میخواهی‌ مرا بخوان ...

دیوانه ...

خود خواه ...

بی‌ احساس ...

نمیــــــــفروشــــــــــم...!!!

نشستم تا آنجا که نيامدي!!!
خود را مهمان يک فنجان قهوه کردم...
صبر ديرش شد رفت...
اما هنوزم منتظرت بودم...!!!
قهوه هم چه ميزبان کم طاقتي ست!
او هم رفت...!
ساعت هم ديرش شد...
تند و تند دور خودش مي چرخيد...
اما هنوزم منتظرت بودم!!!
شايد فنجاني قهوه دوباره تنهايي ام را پر کند...!!!
اما جاي لبخند تو را
چه چيزي مي تواند پر کند...!!!

نامرد که میشوی میخواهم بروم و بمیرم...

میخواهم بروم بیابان و قبری بکنم!!!

 بروم تویش و خاک برسرم بریزم تا دفن شوم...

بعد یک باران حسابی بیاید تا جای قبرم محو شود...

که بعدش مرد شوی و به خودت بیایی!!!

و بفهمی خیلی دیر شده است!!!

آنگاه همان قدری مرد میشوی که من دوستت داشتم....!!!

مـانـده ام چـگونه تـو را فـرامـوش کـنـم!

اگـر تـو را فـرامـوش کـنـم...

بـایـد سـالهایـی را نیـز کـه بـا تـو بـوده ام فـرامـوش کنـم!

دریـا را فـرامـوش کنــم...

و کـافـه هـای غـروب را...

بــاران را...

اسب ها و جـاده هـا را...

بـایـد

دنـیا را...

زنـدگـی را...

و خــودم را نیــز فرامـوش کنـم!

"تــو" بـا همه چیـز مـن آمـیخته ای...!!!

مهــــم نیســـت نوشته های درهم و برهم مـرا بخـوانی یـا نــــه!

مــن بـرای دلِ خستــه ام می نـویسـم...

میخـــواهی بخـــوان...

میخـــواهـی نخـــوان...!

فـــقــــــط خـواهـش میکنـم...

اگــــر خـوانـدی!

عـاشقـانـه ام را تقــدیـم به " او " نکــن!!!

مــن این را بـرای " تـــو " ســروده ام...

نــــــه بـرای " او "...!!!

رفتار عاشقانه ی زن را بایــد از دلتنگـیش فهمید...
از شـــوق و بی تابیـش برای دیدار!!!
از حس کودکانه اش برای آغــــــــوش...
از خجالتش برای بوسـه گرفتن...
زن بـی دلیل بهانه نمیگیرد!!!
شاید بهانه ی دستانِ گرمـت را دارد
که دستانش را بگیری...

صدای پای رفتن ات همچون صور اسرافیل !!
قیامتی در قلبم برپا کرده ست ...
حالا معشوقه هایی که بخاطر تو کشته بودم!!
یکی یکی در من سر از خاک بر می آورند
و حیات مجدد به اثبات میرسد

پشت همین چراغ قرمــــــــــز !!!
اعتراف کردم که دوستت دارم !
تا هرجا مجبور شدی کمـــی مکث کنی،
یاد عشقمان بیفتـــی...
چه می دانستــــم قرار است بعد از مــن
تمـــام چراغ های زندگی ات سبز شوند...

چترها را دوست ندارم...

یادآور خاطرات تلخی هستند!!!

چشمان خیسی که باریدند

تویی که چتر گرفتی عاشق نشوی!

اویی که زیر چترت آمد و عاشقت کرد!!!

زیرباران می روم...

بدون چتر!!!

می خواهم از عشقت پاک شوم...

لبخند که می زنم پیدایم می کنی!

باران می بارد، تو از کنارم می گذری!

فریاد نمی کشم که بازگردی!!!

می دانم امشب این آسمان تاب ماه را ندارد...

لبخند می زنم...

فراموش می کنم... 

کجا پناه برم؟

دست های تو دورند!

و خدایان...

جبارتر از همیشه!

قهارتر از همیشه!

بر نشسته اند بر سکوی مسخ باورها...!!!

خیره سری خدایان را چگونه برتابم!

وقتی تو نیستی ای یار!!!

ای پناه همیشه!!!