خزان تمامي ندارد وقتي گرمي دستانت را حس نمي کنم !

خورشيد بي رمق است وقتي حرارت نگاهت را از من دريغ مي کني!
گل زيبايي ندارد وقتي خنده بر لبانت نمي شکند!

اي هستي بخش با قدرت! رود زندگي را دوباره جاري کن!
امروز وقت عاشقي است...

لحظه ي دلدادگي است...

فردا ديراست چون شايد نيايد...

امروز مال ماست،چرا با عشق ان را متبرک نکنيم؟!!
چرا ساده نگيريم دوستت دارم را ؟!!

دوستت دارم با قواعد پرواز...

رها به سويت پرواز مي کنم و در اين اوج گيري مستانه فرشته ها را هم جا مي گذارم  ...
 ساقه اي بود از يک گل نيلوفر ابي
که خود از باغ دلم
به تمناي نگاهي چيدم...

دلم به وزن آفرینش گرفته است ...

حدیث جدایی یا نزدیكی نیست ... !

قدر یكدیگر را نمی دانیم ... در دنیایی كوچك هر یك به اندازه قلب خویش گرفتاریم ...

« از هیچ كس نمی پرسند چه هنگام می تواند خدانگهدار بگوید! از عادات انسانیش نمی پرسند !از خویشتنش نمیپرسند!»

كاشكی مثل روزهای عید هر روزمان را .. هر لحظه مان را لبریز از عشق قناعت گونه صرف می كردیم ...

کاشکی بین دلهایمان این همه گله دیوار نشده بود ...

كاشكی روزهای واپسین عاشقی فرصتهای غنیمتمان بود ...

یكدیگر را می فریبیم .. دل خویش را یك بار هم كه دریایی می كنیم طوفانی میشود !

می خورد به صخره ها می تازد... ویران می كند ...

چرا ما یاد نگرفته ایم قانون وفاداری را ....

چرا سخت شده است گذشت و گذشتن و دوست داشتن و دوست داشته شدن بی شائبه! بی محابا! بی پروا !

 دلم گرفته است به وزن آفرینش...

دلتنگی عین آتش زیر خاکستر است...

گاهی فکر میکنی تمام شده!!!!!!

اما یکدفعه

همه ات را آتش میزند...

هرگاه صدای جدیدی سلام می کند...

تپش قلب می گیرم!!!!!!!!

من دیگر کشش خداحافظی ندارم...

مرا ببخش که جواب سلامت را نمی دهم!!!!!!!!!!!

بیشتر از آنچه که تصور میکنی دوستت دارم و

بیشتر از آنچه باور داری عاشق تو هستم

بیشتر از هر عشقی بر تو عاشقم و بیشتر از هر دیوانه ای مجنون تو هستم.

عزیزم من محتاج تو هستم و بدون تو زندگی برایم مفهومی

جز تاریکی و سیاهی ندارد!

تو را دوست دارم

و وقتی تو نیستی غمگینم
و به آسمان آبی بالای سرت
و اخترانی که تو را میبینند رشک میبرم
تو را دوست دارم
وآنچه میکنی درنظرم بی همتا جلوه می کند
و بارها در تنهایی از خود پرسیده ام
چرا آنهائیکه که دوستشان دارم بیشتر شبیه تو هستند
تو را دوست دارم
اما هنگامی که نیستی از هر صدایی بیزارم
حتی اگرصدای آنانی باشد که دوستشان دارم
زیرا صدای آنها طنین آهنگین صدایت را در گوشم می شکند
می دانم که دوستت دارم
اما افسوس که دیگران دل ساده ام را کمتر باور می کنند
و چه بسا به هنگام گذر می بینم به من میخندند
زیرا آشکارا می نگرند نگاهم به دنبال توست

مرد، دوباره آمد همانجای قدیمی روی پله های بانک، توی فرو رفتگی دیوار یک جایی شبیه دل خودش، کارتن را انداخت روی زمین، دراز کشید، کفشهایش را گذاشت زیر سرش، کیسه را کشید روی تنش، دستهایش را مچاله کرد لای پاهایش… خیابان ساکت بود، فکرش را برد آن دورها، کبریت های خاطرش را یکی یکی آتش زد.
در پس کورسوی نور شعله های نیمه جان ، خنده ها را میدید و صورت ها را. . .  

صورتها مات بود و خنده ها پررنگ ، هوا سرد بود، دستهایش سردتر، مچاله تر شد، باید زودتر خوابش میبرد
صدای گام هایی آمد و .. رفت، مرد با خودش فکر کرد، خوب است که کسی از حال دلش خبر ندارد، خنده ای تلخ ماسید روی لبهایش.

عشق شايد زود تو را عاشق و دلتنگ كند اما هرگز تو را سير نمي كند

عشق ويران کردن خويش است و دوست داشتن ساختن آن

 عشق و دوست داشتن از پي هم مي آيند ، اما هر گز در يک خانه منزل نمي کنند.

عشق قانون نمي شناسد ، دوست داشتن اوج احترام به مجموعه اي از قوانين عاطفي است.

آنان که از خود عشق ساطع مي کنند با عشق زندگي مي کنند و با عشق نيز نفس مي کشند و ديگران را به سمت خود مي کشانند.

 خودروی مردی در هنگام رانندگی، درست جلوی حیاط یک تیمارستان پنچر شد و مجبورشد همانجا به تعویض لاستیک بپردازد. هنگامی که سرگرم این کار بود، ماشین دیگری به سرعت از روی مهره های چرخ که در کنار ماشین بودند گذشت و آنها را به درون جوی آب انداخت و آب مهره ها را برد.مرد حیران مانده بود که چکار کند.
تصمیم گرفت که ماشینش را همان جا رها کند و برای خرید مهره چرخ برود.

در این حین، یکی از دیوانه ها که از پشت نرده های حیاط تیمارستان نظاره گر این ماجرا بود، او را صدا زد و گفت: از ٣ چرخ دیگر ماشین، از هرکدام یک مهره بازکن و این لاستیک را با ٣ مهره ببند و برو تا به تعمیرگاه برسی.
آن مرد اول توجهی به این حرف نکرد ولی بعد که با خودش فکر کرد دید راست می گوید و بهتر است همین کار را بکند.  پس به راهنمایی او عمل کرد و لاستیک زاپاس را بست.

هنگامی که خواست حرکت کند رو به آن دیوانه کرد و گفت: «خیلی فکر جالب و هوشمندانه ای داشتی.پس چرا توی تیمارستان انداختنت؟ دیوانه لبخندی زد و گفت: من اینجام چون دیوانه ام.ولی احمق که نیستم!!!!

يك صخره را در نظر بگيريد شما با چكش و تيشه و قلم به جانش مي افتيد و او ذره اي تغيير نمي پذيرد و هم چنان

سخت و مستحكم پابرجاست!!!!!!!!

اما همين صخره با دانه علفي كه از درون خودش سعي دارد راهي به بيرون بيابد مي شكند...

عشق مثل اين علف بايد از درون صخره دل انسان راهي به بيرون بيابد...

 والا شما با سعي و كوشش نمي توانيد در دل هيچ كس نفوذ كنيد!

مگر خودش اجازة عبور را به شما بدهد...

نداشتن تو یعنی اینکه دیگری تو را دارد،

نمی دانم نداشتنت سخت تر است! یا تحمل اینکه دیگری تو را دارد . . .